andrej platonov

“‘De partij houdt heel erg veel van de massa,’ zei Federatovna, ‘daarom heeft ze ook zo’n waardering voor haar vernuft. Zonder dit verstand halen we dit plan van zijn levensdagen niet!’” (uit: De zee der jeugd)

Russisch schrijver en dichter (1899-1951) die met enige regelmaat in ongenade viel bij het regime en die, op die ene laatste keer na, steeds weer overeind krabbelde. Zijn zoon (15 jaar oud) werd in 1938 gearresteerd en naar een strafkamp verbannen, hij stierf twee jaar na zijn vrijlating. In 1951 stierf pa Platonov in armoede.

Waarom? Was hij kritisch of formuleerde hij zijn enthousiasme in zijn eerlijkheid zo onhandig dat het kritisch lijkt? Wat maakt het uit? Het heeft allebei wel iets heroïsch.

Papier (selectie) In deze prachtige, grimmige wereld (verhalen) (vertaling Charles B. Timmer). Meulenhoff, Amsterdam, 1974. Tsjevengoer, roman van een stad (vertaling Lourens Reedijk). Meulenhoff, Amsterdam, 1988. De zee der jeugd (novelle) (vertaling Lourens Reedijk). Meulenhoff, Amsterdam, 1989. De stad Gradov (verhalen) (vertaling Jan Robert Braat). Pegasus, Amsterdam, 1989. De Bouwput (vertaling Kees Verheul, herzien). Van Oorschot, Amsterdam, 1990. Dzjan (vertaling Jan Robert Braat). Pegasus, Amsterdam, 1994. De gelukkige Moskou (vertaling Lourens Reedijk). Meulenhoff, Amsterdam, 1999.