stil je honger naar land

weet je nog die dag, dat we zongen voor het hek van het kerkhof jij moest plassen en zat met je hand in mijn broek

zonder licht geen kleuren zonder lust geen gevoel

weet je nog die dag, dat we zongen zing wind, zing, geen huis zo hoog of we wonen erin

het land kent geen getal de zee kent geen grenzen alleen dagen kent de zee