van porselein, van leem

ay paardje van porselein zadel op en verlaat de stad in galop of in draf, het is me om het even. want breekbaar ben je en ik vol venijn

geen steppe die je dravend slaat je hoeven zijn van leem vandaag je benen wiegen niet of traag in de wind van de woestijn

onder de nomaden reken ik jou tot de mongooltjes